Update 5, einde stage periode en begin van de reis
17 Juli 2016 | Mozambique, Muona
Vrijdag 8 juli hadden we onze laatste stage dag in het ziekenhuis. De tijd is echt voorbij gevlogen en ik heb onwijs veel meegemaakt en geleerd. Geen moment heb ik spijt gehad van mijn keuze om naar Afrika te gaan.
Tijdens onze laatste stage dag werkte we tot 12.00 omdat we die avond mensen hadden uitgenodigd voor diner en daarna hadden we voor alle collega's een disco bij ons thuis. om 11.45 die middag moesten we naar de overdrachtsruimte komen, we wisten niet waarom. Om 11.45 zaten we daar aan de tafel. Van alle afdelingen kwam een iemand ook aan de tafel zitten. Ook het management van het ziekenhuis was er. Alle collega's van de afdelingen hebben een woordje gedaan over wat ze van ons vonden. Dat was erg leuk om te horen, ze waren allemaal erg enthousiast. Nadat iedereen iets had verteld kregen we allemaal een certificaat waarop stond dat we onze stage in Afrika goed hadden volbracht. We gingen nog op de foto daarna liepen we voor het laatst het ziekenhuis uit. Een vreemd idee want je hebt het hier 10 weken heel erg naar je zin gehad en ook heel veel mooie en verschrikkelijke dingen meegemaakt.
Iets wat ik nooit meer zal vergeten van Afrika is dat wanneer er een kind of volwassenen overlijd de vrouwen van de familie heel erg gaan schreeuwen, huilen, bidden en op de grond gaan liggen. Dit is echt een bepaalde manier van schreeuwen die je uit duizenden kan herkennen. Dat is verschrikkelijk om te horen en gaat door merg en been. Ze zijn op geen enkele manier te kalmeren of te troosten. Dat was iets wat ik heel heftig vond om mee te maken. De overleden persoon gaat vaak ook gelijk mee naar huis. Kinderen gaan bij de vader op de rug en worden bedekt met doeken en volwassenen en grotere kinderen worden in een deken gewikkeld en door een soort zelfgemaakte houten brandcard meegenomen door de familie.
's Middags na onze laatste stage dag hebben we Hollandse pannenkoeken gebakken voor iedereen die 's avonds naar de disco zou komen. Toen we 29 pannenkoeken hadden gebakken (nog veel te weinig) viel de stroom uit. Enorm balen maar daar zijn we intussen wel aangewend want de stroom viel dagelijks meerdere keren uit. Om 19.00 ging de stroom weer aan, snel verder gegaan met bakken. Toen we 60 pannenkoeken hadden waren we er wel klaar mee. Om 20.00 kwamen de eerste mensen al. We hadden hele goede muziek en genoeg drank ingeslagen. Ik denk dat er in totaal rond de 40 collega's zijn gekomen. Het was super gezellig en het duurde tot in de late/vroege uurtjes. Een voor een kwam iedereen afscheid nemen. Dat was echt gek want waarschijnlijk ga je ze nooit meer zien en je hebt toch 10 weken heel nauw contact met ze gehad zowel tijdens het werken als tijdens de vrije tijd. Ik ga heel veel mensen echt erg missen, gelukkig hebben we nummers uit kunnen wisselen zodat wel af en toe nog is contact kunnen hebben.
De zaterdag na het feestje hebben we alles opgeruimd en zijn we begonnen met het inpakken van onze tas. Ook weer zoiets geks want je voelt je gewoon thuis op de plek waar we 10 weken gewoond hebben maar dan moet je weer weg. De laatste avond was ook heel gek, je beseft je haast niet dat je de volgende dag weg gaat. De volgende dag kwam om 09.00 de mini bus ons ophalen. Alles inladen en afscheid nemen van de laatste mensen. Ook alle kinderen uit het dorp stonden om ons heen. Best lastig om ook van hun afscheid te nemen want je weet gewoon niet goed wat er van ze terecht zal komen in de toekomst, veel gaan er niet naar school. Na heel lang zwaaien rijden we dan toch echt voor de laatste keer Muona uit....Heel apart was dat.
Maandag zijn we aan onze reis begonnen. We zijn eerst naar Cape Meclair gegaan een heel mooi plaatsje aan Malawi Lake. Lekker een paar dagen uitrusten en bij bruinen. Daarna zijn we vrijdag 15 juli naar Zuid-Afrika gevlogen. We landde in Johannesburg. Wat is dat een wereld van verschil het enorm arme Malawi en het relatief westerse Johannesburg. Stiekem heb ik de luxe van lekker uiteten gaan en 's avonds ergens een drankje kunnen doen wel gemist achteraf. Ook al heb ik dat in Malawi nooit bewust gemist omdat je gewoon wist dat het daar niet kon, daar genoot je weer van hele andere dingen.
Zaterdag 23 juli gaan we beginnen aan onze tour met safari door Botswana. Ik ben heel benieuwd hoe dat zal zijn. Ik heb er heel veel zin in. Over 3 weken en 1 dag is het alweer zover om naar huis te vliegen. Niet te geloven hoe snel dit alles voorbij is gegaan. Maar zonder twijfel zou ik het meteen weer opnieuw doen!!
Tijdens onze laatste stage dag werkte we tot 12.00 omdat we die avond mensen hadden uitgenodigd voor diner en daarna hadden we voor alle collega's een disco bij ons thuis. om 11.45 die middag moesten we naar de overdrachtsruimte komen, we wisten niet waarom. Om 11.45 zaten we daar aan de tafel. Van alle afdelingen kwam een iemand ook aan de tafel zitten. Ook het management van het ziekenhuis was er. Alle collega's van de afdelingen hebben een woordje gedaan over wat ze van ons vonden. Dat was erg leuk om te horen, ze waren allemaal erg enthousiast. Nadat iedereen iets had verteld kregen we allemaal een certificaat waarop stond dat we onze stage in Afrika goed hadden volbracht. We gingen nog op de foto daarna liepen we voor het laatst het ziekenhuis uit. Een vreemd idee want je hebt het hier 10 weken heel erg naar je zin gehad en ook heel veel mooie en verschrikkelijke dingen meegemaakt.
Iets wat ik nooit meer zal vergeten van Afrika is dat wanneer er een kind of volwassenen overlijd de vrouwen van de familie heel erg gaan schreeuwen, huilen, bidden en op de grond gaan liggen. Dit is echt een bepaalde manier van schreeuwen die je uit duizenden kan herkennen. Dat is verschrikkelijk om te horen en gaat door merg en been. Ze zijn op geen enkele manier te kalmeren of te troosten. Dat was iets wat ik heel heftig vond om mee te maken. De overleden persoon gaat vaak ook gelijk mee naar huis. Kinderen gaan bij de vader op de rug en worden bedekt met doeken en volwassenen en grotere kinderen worden in een deken gewikkeld en door een soort zelfgemaakte houten brandcard meegenomen door de familie.
's Middags na onze laatste stage dag hebben we Hollandse pannenkoeken gebakken voor iedereen die 's avonds naar de disco zou komen. Toen we 29 pannenkoeken hadden gebakken (nog veel te weinig) viel de stroom uit. Enorm balen maar daar zijn we intussen wel aangewend want de stroom viel dagelijks meerdere keren uit. Om 19.00 ging de stroom weer aan, snel verder gegaan met bakken. Toen we 60 pannenkoeken hadden waren we er wel klaar mee. Om 20.00 kwamen de eerste mensen al. We hadden hele goede muziek en genoeg drank ingeslagen. Ik denk dat er in totaal rond de 40 collega's zijn gekomen. Het was super gezellig en het duurde tot in de late/vroege uurtjes. Een voor een kwam iedereen afscheid nemen. Dat was echt gek want waarschijnlijk ga je ze nooit meer zien en je hebt toch 10 weken heel nauw contact met ze gehad zowel tijdens het werken als tijdens de vrije tijd. Ik ga heel veel mensen echt erg missen, gelukkig hebben we nummers uit kunnen wisselen zodat wel af en toe nog is contact kunnen hebben.
De zaterdag na het feestje hebben we alles opgeruimd en zijn we begonnen met het inpakken van onze tas. Ook weer zoiets geks want je voelt je gewoon thuis op de plek waar we 10 weken gewoond hebben maar dan moet je weer weg. De laatste avond was ook heel gek, je beseft je haast niet dat je de volgende dag weg gaat. De volgende dag kwam om 09.00 de mini bus ons ophalen. Alles inladen en afscheid nemen van de laatste mensen. Ook alle kinderen uit het dorp stonden om ons heen. Best lastig om ook van hun afscheid te nemen want je weet gewoon niet goed wat er van ze terecht zal komen in de toekomst, veel gaan er niet naar school. Na heel lang zwaaien rijden we dan toch echt voor de laatste keer Muona uit....Heel apart was dat.
Maandag zijn we aan onze reis begonnen. We zijn eerst naar Cape Meclair gegaan een heel mooi plaatsje aan Malawi Lake. Lekker een paar dagen uitrusten en bij bruinen. Daarna zijn we vrijdag 15 juli naar Zuid-Afrika gevlogen. We landde in Johannesburg. Wat is dat een wereld van verschil het enorm arme Malawi en het relatief westerse Johannesburg. Stiekem heb ik de luxe van lekker uiteten gaan en 's avonds ergens een drankje kunnen doen wel gemist achteraf. Ook al heb ik dat in Malawi nooit bewust gemist omdat je gewoon wist dat het daar niet kon, daar genoot je weer van hele andere dingen.
Zaterdag 23 juli gaan we beginnen aan onze tour met safari door Botswana. Ik ben heel benieuwd hoe dat zal zijn. Ik heb er heel veel zin in. Over 3 weken en 1 dag is het alweer zover om naar huis te vliegen. Niet te geloven hoe snel dit alles voorbij is gegaan. Maar zonder twijfel zou ik het meteen weer opnieuw doen!!
-
17 Juli 2016 - 14:46
Dory Cornelissen:
Mooi slotverhaal, helaas komt aan alles een einde maar jullie hebben nog een mooie week te goed.
Geniet er van en straks weer welkom thuis. Wat een ervaring hebben jullie op gedaan om nooit te vergeten.
Ik wens je een mooie toekomst in Nederland heb je echt verdiend.
Groetjes:Dory
-
17 Juli 2016 - 20:52
Greet Mulder:
Fijne vakantie nog Laura!
Mooie verslagen,en voor straks welkom thuis!
En misschien zie ik je nog eens in het echt.
Groetjes Greet. -
17 Juli 2016 - 22:38
Fons Klaren:
Hoi Laura, bedankt voor je reis / werkverslag. Bijzonder om te lezen over jullie werk in het ziekenhuis.
Geniet nu van een fijne vakantie.
Groetjes van ( F)ons -
19 Juli 2016 - 12:48
Ingrid Geerts-Buis:
Super mooie ervaringen opgedaan tijdens je stage en wat een mooie reis zijn jullie nu aan het maken. Om nooit meer te vergeten! Geniet er intens van! Ik zie jullie weer in september -
24 Juli 2016 - 10:34
Gijs:
Lieve schat.
zondagmorgen, mama ligt op bed komt net uit de nachtdienstad bij het Höffke.
Fleur is werken en Koen logeren. Ik heb al je reisverslagen nu maar eens rustig gelezen. Ik ben diep geroerd Door wat je hebt meegemaakt. Allereerst wat heb je dit prachtig op papier gezet de emotie die je verwoord raakt de lezer. Het is alsof ik erbij was. Jij hebt nu misschien wel de reis van je leven gemaakt. Bijna 4 jaar geleden troffen wij Hans op het ROC tijdens de openavond bij de borden over buitenlandstage, jij wist bijna direct waar jouw doel voor de komende 3 jaar lag. Malawi! Daarvoor ben je heel hard gaan werken en leren. Je hebt een ongelooflijk bedrag bij elkaar gespaard om deze stage en aansluitende vakantie te realiseren.
lieve Laura ik ben zo enorm trots op jou je weet al van jongs af aan wat je wil worden. De verpleging krijgt er een enorme kanjer bij!
Liefs xxx Gijs -
24 Juli 2016 - 10:34
Gijs:
Lieve schat.
zondagmorgen, mama ligt op bed komt net uit de nachtdienstad bij het Höffke.
Fleur is werken en Koen logeren. Ik heb al je reisverslagen nu maar eens rustig gelezen. Ik ben diep geroerd Door wat je hebt meegemaakt. Allereerst wat heb je dit prachtig op papier gezet de emotie die je verwoord raakt de lezer. Het is alsof ik erbij was. Jij hebt nu misschien wel de reis van je leven gemaakt. Bijna 4 jaar geleden troffen wij Hans op het ROC tijdens de openavond bij de borden over buitenlandstage, jij wist bijna direct waar jouw doel voor de komende 3 jaar lag. Malawi! Daarvoor ben je heel hard gaan werken en leren. Je hebt een ongelooflijk bedrag bij elkaar gespaard om deze stage en aansluitende vakantie te realiseren.
lieve Laura ik ben zo enorm trots op jou je weet al van jongs af aan wat je wil worden. De verpleging krijgt er een enorme kanjer bij!
Liefs xxx Gijs -
24 Juli 2016 - 11:14
Thea Van Driel:
Laura wat heb je veel meegemaakt en waren kun je het knap vertellen. Dank je wel voor het delen. Nu is het tijd om nog lekker te genieten.
Groetjes Thea en Frans. -
25 Juli 2016 - 22:58
Maddy:
Hoi Laura,
Super bedankt voor je mooie verhalen. Ik denk dat jij terug gaat. Ik weet het wel zeker! Afrika is verslavend. Toch?
Kom goed thuis en we hopen je snel daarna een keer te spreken. Maar eerst heerlijk uitreizen in Frankrijk.
Guus en Maddy
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
