Beter laat dan nooit, update 4!

Na een relaxed weekje weer aan de bak op de operatiekamer

Vorige week zijn we dus een week in Sengabey geweest een plaatsje aan Malawi Lake. We hebben eerst een overnachting in Blantyre gehad omdat we de volgende morgen al vroeg naar de bus moesten om naar Salima te gaan. De lodge waar we hebben overnacht grenst aan het busstation. Wij zijn de volgende morgen al om 5.45 opgestaan zodat we om 6.30 bij het busstation zouden zijn want we hadden gehoord dat de bus om 7.00 zou vertrekken.
Toen we op het busstation waren aangekomen kwamen er gelijk allerlei mensen om ons heen staan om ons in hun bus te krijgen. Wij waren alleen maar aan het kijken naar welke bus er het veiligste uit zag. Uiteindelijk hadden we een bus gevonden waar we in zijn gegaan, het was nog rustig in de bus er zaten naast ons nog 3 andere mensen in. We hebben wel 10 keer aan de chauffeur gevraagd hoelaat hij zou vertrekken steeds zei hij vol overtuiging ‘we leave soon’. We geloofde hem maar want we moesten toch in een bus stappen. Na 1 uur wachten was het inmiddels 7.30 en nog steeds stonden we stil. We zijn navraag gaan doen over wanneer we zouden vertrekken. Nog steeds was het antwoord ‘soon’. Na 2 uur waren we er helemaal klaar mee en weer hebben we het gevraagd en weer was het antwoord ‘soon’. Toen we na 3 uur wachten weer navraag gingen doen werd de chauffeur daar niet vrolijk van. Hij zei dat we maar gewoon geduld moesten hebben. Dat schoot bij ons een beetje in het verkeerde keelgat want we hadden al 3 UUR gewacht! Na 3,5 uur wachten vertrokken we dan eindelijk, nadat er nog 2 reserve wielen de bus in werden getild. Na navraag blijkt dus dat de chauffeurs hier net zolang wachten tot dat de bus helemaal vol zit. De volgende keer stappen we dus in de volste bus in plaats van in de leegste. Weer wat geleerd over Afrika…
Om 16.00 waren we eindelijk in de lodge waar we deze week zouden blijven. We werden erg hartelijk ontvangen. We waren onze bus problemen snel vergeten toen we met een biertje en onze voeten in het water genoten van het prachtige uitzicht. We hebben 1 week lang super genoten van de rust het niet zelf hoeven afwassen en koken. Heerlijk gezwommen en van de zon geprofiteerd. We zijn ook nog naar een eiland geweest waar we hebben gesnorkeld en mooie vissen hebben gezien. Op dit eiland hebben Afrikanen voor ons gekookt, dat was heerlijk.
Toen na een week onze vakantie er weer op zat gingen we met de bus ook weer naar huis. Dit keer hebben we iets beter navraag gedaan over welke bus we moesten en toen bleek er ook een andere bus te zijn die wel wat duurder was maar die vertrok dan in ieder geval wel op tijd. Daar hebben we dus toen zonder twijfel voor gekozen. En inderdaad hij vertrok echt op tijd en het was een vrij luxe bus voor Afrikaanse begrippen. Toen we weer in Blantyre waren hebben we daar weer overnacht. De volgende dag hebben we boodschappen gedaan en zijn we door een mini bus weer netjes thuis in Muona afgezet.
Toen we thuis kwamen voelde het ook echt als thuis komen. De kinderen kwamen ons direct verwelkomen en helpen met het halen van vers water. Je zou bijna denken dat ze ons gemist hadden. Het voelde goed om weer in Muona te zijn en ik had ook gelijk het gevoel dat ik ook echt thuis was. Toen ik mijn tas aan het uitpakken was kreeg ik ongewenst bezoek van een vleermuis in mijn kamer. Ik schrok ervan en heb nog nooit zo hard gegild. We hebben de bewaker gevraagd om hem te vangen maar ik denk dat hij door mijn geschreeuw zo hard is geschrokken dat hij is weggegaan. De volgende avond kwam hij weer tevoorschijn en toen heeft iemand hem gelukkig weggehaald. De gaten in de muren zijn opgevuld met oude kleren en sinds dien hebben we geen vleermuizen meer gezien, wat een vieze beesten zijn dat.
De volgende dag moesten we weer naar stage. Het was ff lastig om weer zo vroeg het bed uit te komen. Toen we het ziekenhuis binnen kwamen werden we ook weer hartelijk ontvangen, iedereen gaf aan dat ze ons gemist hadden. Dat is toch leuk om te horen en het was wederzijds. We stonden deze week nog op de operatiekamer. We hebben veel gezien op de operatiekamer. Een arm amputatie, 7 keizersneden, veel evacuaties van de baarmoeder, het verwijderen van een neustumor, hernia operaties en ga zo maar door. Ik heb op deze afdeling veel geleerd en ook veel leuke collega’s leren kennen.
Vrijdag avond hebben we weer een feestje gegeven bij ons thuis. Het was een drama om bier te vinden van te voren. In het hele dorp hebben we slechts 1,5 krat bij elkaar kunnen sprokkelen. Na dat we bij ons thuis wat hadden gedronken zijn we naar de disco gegaan in de cupperhal. Dat was erg gezellig maar ook hier was het bier op…Daardoor gingen veel mensen aan de sterke drank en dat zorgde voor veel dronken mensen. Het was een leuke avond. Volgende week sta ik voor 1 week op de man/vrouw afdeling. Een afdeling die bij mij niet direct de voorkeur heeft maar waar je wel van alles tegen komt. Ik ben benieuwd.